Rondepuntkunst Zeebrugge 'Room for the Harbeacher'
Reeds lang broedt de stad Brugge op een overkoepelend narratief voor de toekomst van haar bijzonder stukje kust en haven, ‘Zeebrugge’ genaamd. Een visie die op lange termijn een brug legt tussen vier door infrastructuur gekraakte wijken, en deze sàmen versterkt tot het krachtige, zilte stukje Brugge aan zee. Er liggen héél wat hefbomen om het ontbolsteren van onze ultieme zeestad mogelijk te maken. Zowel in onze hoofden als op papier. Met als enige doel het creëren van een evenwaardige parel op het grondgebied Brugge, waar het in de toekomst heerlijk werken, wonen én vertoeven kan zijn.
Met onze installatie ‘room for the harbeacher’ maken wij een plek, letterlijk op de grens tussen strand en haven, waar u als bezoeker aandachtig kan kijken, luisteren en dromen. In deze wonderkamer zal u niet zien wat u hoort, en wegdromen bij wat u zou kunnen zien.
De ‘harbeacher’ zweeft tussen haven en strand, vangt auditief de vrijheid van strand en zee, en mengt dit visueel met de hectische logistiek van de haven. Je ziet niet wat je hoort, en luistert naar iets dat je niet ziet. Het tegendraads mengen van de zintuigen als voeding voor je dagdromen. Hier is alles mogelijk. Los van de vertrouwde zintuigen, op zoek naar wat zou kunnen.
Dagdromend in de kamer vraag je je als ‘harbeacher’ stilaan af wat je al die jaren toch niet hebt willen zien, en naar wat je allemaal niet hebt geluisterd…
In het dagdromen komen twee zintuigen samen.
En versmelten twee krachtige polen.
Alsof het nooit anders is geweest.
Zee en stad.
Zeestad.
De ‘room for the harbeacher’ is niet alleen een zintuigen prikkelende ervaring. Het is ook een geluksplekje in onze geliefde zeestad. Eéntje die je nieuwsgierig over de muur laat kijken. In die hoedanigheid vormt het de ruimtelijke vertaling van wat we ook als mens en stadsmaker beter wat vaker zouden doen: ons positief en nieuwsgierig tussenbeide plaatsen. Vérder kijkend dan wat je hoort, luisterend naar wat je soms niet wenst te zien. Je verknopend met die ander, op zoek naar wat kan binden. Die gedroomde, ultieme zeestad is misschien niet zò ondenkbaar…
Kijken en luisteren
Deze twee krachtige zintuigen mengen wij op één plek. Iedereen kent de ervaring van het luisteren in een schelp. Deze ervaring brengt je, waar je ook maar bent ter wereld, terug naar de zee.
Maar we refereren ook graag naar het ‘blind’ luisteren naar de horizon, zoals we terugvinden in de vele historische foto’s, met installaties die aankomende vliegtuigen of zelfs aliens moesten localiseren. De pure wetenschap van het focale horen: geluid dat samen komt in een brandpunt. Voor deze ervaring (het vangen van geluid), daar maken wij een eerste kamer voor. Eens je door deze kamer bent, kom je in de ‘kijk-kamer’, een met ruw hout uitgetimmerde ruimte, met een groot venster op de haven.
In het kijken refereren we graag naar de oude ‘kijkkunst’ van de oude perspectieftekenaars (bvb. Durer). Het gebruik van een ‘draadvenster’ werd toen gebruikt als een hulp om preciezer te kijken. Dit beeld nemen we mee, en is de aanzet voor ons ‘gedachtenvenster’: in elk vakje valt wel iéts te ontdekken, iéts te verbeteren. Maar bovenal biedt de totaliteit van dit venster een immense blik ‘over de muur’.
Vanop het rond punt, de entrée van zowel haven als badstad, krijg je een eerste blik op de ‘harbeacher’. Je nieuwsgierigheid wordt gewekt. Of je er nu 7 seconden of een uur naar kijkt. Vanop het rond punt zie je er mensen zitten, denken, wijzen, genieten. Eenmaal op het strand zie je dezelfde vorm, maar dan met de uitnodigende trap. Zouden we?...
Materialisatie
Ons project wensen wij een zekere soliditeit te geven. Vandaar prefereren wij een uitvoering in beton. Het is een materiaal die moeiteloos weer en wind trotseert, en ook de nieuwsgierigheid van een bunker in zich heeft (‘zou ik er binnen gaan?’). De uitvoering ervan zien wij op een modulaire manier ontstaan. We stellen voor om de ‘harbeacher’ uit 8 identieke delen op te bouwen en deze te gieten in een ( recupereerbare ) op maat gemaakte mal.
Ons kijkvenster, opgebouwd uit kleinere glasplaten, wordt in de ronde, betonnen opening geplaatst. Het geluid van de haven nemen we er weg.
De trap en zittribune voorzien we uit een ruwe, houten beplanking. Al dan niet voorzien van een prikkelende kleur. De trap staat letterlijk op de St-George’s day wandeling. Deze wandeling hebben wij al zo vaak afgelegd. Het biedt een (éénzijdig) prachtig zicht op het strand, en de mogelijkheden die hier liggen. Met de ‘harbeacher’ bieden we aanvullend een zicht op wat er aan de andere zijde aan mogelijkheden ligt. De St.-George day wandeling wordt hiermee een promenade in balans, ipv een éénzijdige wandeling op een scheidingslijn.
Een terugkeer naar het enthousiasme over de haven, net zoals op de oude foto’s:
Harbeacher festival
Dit kunstwerk dient daarnaast als hefboom tot het ontstaan van een festival. Een festival dat jaarlijks plaatsvindt met als thema het vieren van alle mogelijkheden op deze grensplek.